İKİNCİ
PƏRDƏ
«Simai-Şəms» çalınır.
|
| LEYLİNİN
ANASI: |
Oldum
bu xəbərlə mən pərişan,
Rüsvayçılığa dözərmi
insan?
Övlad bu imiş, nolaydı, ey
kaş,
Leyli yerinə olaydı bir daş.
Xoş ol ki, qızı həmişə
gizlər,
Xud gizli gərək həmişə
qızlar.
|
| |
|
| LEYLİNİN
ANASI: |
Ey şux, nədir bu
göftgülər?
Qılmaq sənə tənə
eybculər?
Nəyçün özünə
ziyan edirsən?
Yaxşı adını yaman edirsən?
|
|
| LEYLİ: |
Ey munisi-ruzigarım ana!
Dürci-düri-şahvarım ana!
Sözlər dersən ki, bilməzəm
mən,
Məzmununu fəhm qılmazam mən.
|
| |
|
| LEYLİNİN
ANASI: |
Derlər
səni eşqə mübtəlasan,
Biganələr ilə aşinasən.
Sən hardanu eşqü şövq
hardan?
Sən hardanu dustü zövq hardan?
Oğlan əcəb olmaz olsa aşiq,
Aşiqlik işi qıza nə layiq!?
|
| |
|
| LEYLİ: |
Dersən məşuqü eşqü
aşiq,
Mən sadəzəmir tifli-sadiq;
Bilməm nədir ol hədisə
məzmun?
Söylə necə olmayım digərgun?
|
| |
|
| LEYLİNİN
ANASI: |
Neylərsən əgər atan
eşitsə?
Qəhr ilə sənə siyasət
etsə?
Minbəd gəl eylə tərki-məktəb,
Bil əbcədini həmin cədü
əb.
Təmkini cünunə qılma təbdil!
Qızsan, ucuz olma, qədrini bil!
|
| |
|
| LEYLİ: |
Mən məktəbə
rəyim ilə getmən,
Bir şüğli xilafi-rəyin
etmən.
Billah, mənə həm bu idi məqsud,
Məktəbdə olurmu tifl xoşnud?
Artıq bu sözü mükərrər
etmə,
Lütf eylə, məni mükəddər
etmə! |
LEYL
İ və anası gedirlər.
LEYLİNİN atası bir neçə
ərəblə səhnəyə
daxil olur. «Şur» çalınır.
|
|
| 1
- CI ƏRƏB: |
İndi gələcək bura Əbül-Qeys,
Minnət edəcək sənə
Əbül-Qeys.
Tən etmədədir ona xəlayiq,
Məcnuna sənin qızın nə
layiq. |
| 2
- CI ƏRƏB: |
Aldanma onun şirin dilinə,
Leylini cünunə vermə, vermə!
|
