CAHAN: |
Buy, dedim ki, ərim
on iki ildir ki, ölübdür. |
SOLTAN BƏY: |
Axı burası var
ki, mən də dulam. |
CAHAN: |
Nə olar? Allahın
əmridir. Tək sənin başında
görünməyib ki? |
SOLTAN BƏY: |
Orasını bilirəm.
Amma gəl biz ikimiz bir iş edək. |
CAHAN: |
Nə iş? |
SOLTAN BƏY: |
Belə iş ki,
nə sən dul olasan, nədə
mən. |
CAHAN: |
Nə sayaq eləyək? |
SOLTAN BƏY: |
Nə sayağı
var ki? Bir nəfər molla, üç
manat pul və bir kəllə qənd
işi tamam edər. |
CAHAN: |
Heç başa düşmürəm
ki, nə deyirsən! |
SOLTAN BƏY: |
Başa düşmürsən?
Əcəb dil bilməzsən! Bəs
elə isə dürüst qulaq as,
gör nə deyirəm, a dil bilməz
(oxuyur). |
¹ 13. Soltan bəyin
mahnısı.
|
Bir at aldım, hər
yana çapdım, gəl alım, gəl
alım, dilbilməz;
Axır gəlib səni
tapdım, maralım, maralım, dilbilməz;
Aman, aman uy, qaşı
kaman uy,
Gəl alım, maralım,
dilbilməz.
Bir ev tikdim, daş
üstədir, gəl alım, maralım;
dilbilməz;
Hər nə desən
baş üstədir, maralım,
maralım, dilbilməz;
Aman, aman uy, qaşı
kaman uy,
Gəl alım, maralım,
dilbilməz.
Sən dul, mən
dul, gəl mənə bənd ol,
gəl alım, maralım, dilbilməz.
Hər nə desəm
sən razı ol, maralım, maralım,
dilbilməz.
Aman, aman uy, qaşı
kaman uy,
Gəl alım, maralım,
dil bilməz – 2 |
(Oynayır. Əsgər
içəri girir)
|
XV
GƏLİŞ
Soltan bəy, Cahan və Əsgər.
|
ƏSGƏR: |
Aha, xalamın
da işi düzəldi. Əcəb!
(irəli gəlir,
oynamaqda olan Soltan bəyin qulağına)
Ay bəy, ay bəy, ay bəy!
Bir dayan, söz deyirəm (Soltan
bəy dayanır),
axı belə iş yaxşı
deyil. Özgənin arvadına eşqnamə
oxuyursan! |
SOLTAN
BƏY: |
Balam sən kimsən, sənə nə? |
ƏSGƏR: |
Necə
mənə nə? Bu mənim xalamdır. |
SOLTAN
BƏY: |
Xalandır? Deməli, arşın malçı
sənsən? |
ƏSGƏR: |
Bəli, mənəm. |
SOLTAN
BƏY: |
Çox gözəl, çox pakizə. Balam,
heç sənin insafın-zadın
yoxdur? |
ƏSGƏR: |
Nə
olubdur ki? |
SOLTAN
BƏY: |
Nə olacaq ki? Bu yazıq arvadı on iki ildir
ki, dul saxlayıb ərə vermirsən. |
ƏSGƏR: |
(gülümsünür):
Nə edim? Bir yaxşı adam
tapmıram. |
SOLTAN
BƏY: |
Yaxşı adam? Mən! Gəl də, gəl
qohum olaq. Mən də dulam. |
|