| GÜLÇÖHRƏ: |
(lap
heyran qalır). Yenə başa
düşmədim. Allah eşqinə,
məni başa sal görüm, bu
nə kələkdir? |
| ƏSGƏR: |
(gülür).
Bax, Gülçöhrə,
sənə aşiq olan arşın
malçı da mənəm, atanın
ərə vermək istədiyi tacir
oğlan da. Mən yalandan arşın
malı satıb özümə
qız axtarırdım ki, axırda
səni tapdım və atandan istədim,
razılıq verdi. Amma atan bilmədi
ki, mən arşın mal satanam.
Çünki o əvvəldən
məni görməmişdi. |
| GÜLÇÖHRƏ: |
Ay biinsaf! Bəs
mənə yazığın gəlmədi
ki, bu qədər əziyyət çəkdim!
Atam məni öldürməli oldu,
öz-özümü boğmalı
oldum! Belə bilsəydim səni
sevməzdim. |
| ƏSGƏR: |
Bəs
burası var ki, bu şadlığımız,
bütün o əziyyəti yuyub
aparır. Elə deyilmi maralım? |
| GÜLÇÖHRƏ: |
(axırda
razı olur). Elədir. |
| ƏSGƏR: |
Di gəl
gedək. O biri otaqları bir-bir gəzək
və xalamı da görək. |
|
(gedirlər,
Soltan bəy içəri girir)
|
|
|
| SOLTAN
BƏY: |
Vallah, yenə
ata ürəyidir, tab gətirmədi.
Dedim, gedim görüm, bəlkə
qız özünə xəsarət
yetirdi. (Ora-bura
baxır).
Bəs hanı bunlar? Ay uşaqlar,
kim var? |
|
(Əsgər
daxil olur).
|
V GƏLİŞ
Soltan bəy və Əsgər.
|
| ƏSGƏR: |
Salaməleyküm,
Soltan bəy! Sən bizə xoş
gəlmisən! |
| SOLTAN
BƏY: |
(əvvəl xoş üz
ilə, lakin sonra təəccüb
ilə). Balam, sən Əsgərsən,
yoxsa o arşın mal satan? |
| ƏSGƏR: |
Xeyir,
bəy, mən Hacı Mürsəl
oğlu Əsgərəm. Sənətim
də tacirlikdir. |
| SOLTAN
BƏY: |
Deyirəm axı,
ancaq mənim gözümə belə
cöründü ki, qabağımdakı
o gədədir. |
| ƏSGƏR: |
Hansı
gədə? |
| SOLTAN
BƏY: |
Heç, bir gədə var idi, arşın
malı satardı. |
| ƏSGƏR: |
Bilirəm,
sən istədin ki, onun xalasını
alasan. O da əvəzində qızını
istədi, sən də acıqlanıb
qovdun, elədirmi? |
| SOLTAN
BƏY: |
(təəccüb ilə).
Elədir... Balam, sən haradan bilirsən? |
| ƏSGƏR: |
Necə bilməyim
ki, o mən özüm idim. |
| SOLTAN
BƏY: |
(heyrət ilə).
Nə danışırsan? |
| ƏSGƏR: |
Bəli,
bəli, mən qəsdən elə
etdim ki, qızı görüm,
sonra alım. |
| SOLTAN
BƏY: |
Doğru deyirsən? |
| ƏSGƏR: |
Budur,
qızın təsdiq edər. (Gülçöhrəni
çağırır).
Gülçöhrə! |
|
(Gülçöhrə
içəri girir, atasınıgörüb
yaxınlaşır).
|
VI GƏLİŞ
Soltan bəy, Əsgər
və Gülçöhrə.
|
| GÜLÇÖHRƏ: |
Bax, ata,
həm sən deyən oldu, həm
mən deyən. Əsgər bizi
kələyə qoydu, sənin acığına,
mənim də əzabıma səbəb
oldu. Bütün təqsir bundadır. |
| SOLTAN
BƏY: |
Hə, indi başa düşdüm. Çox
kələkbaz imişsən. Balam,
rəhmətlik sənin atan heç
belə deyildi. Ya allah (əl
verir). Kefin yaxşıdırmı?
A qız Gülçöhrə,
bəri gəl! (Gülçöhrə
gəlir, atası onun alnından
öpür). Çox gözəl,
çox pakizə, vay səni, Əsgər!
Amma əcəb kələkbaz imişsən!
(Yadına düşür).
Yaxşı, balam, bəs sənin
xalan necə oldu? Həqiqət, o,
sənin xalan idi? Yoxsa o da kələk
idi? |
| ƏSGƏR: |
Xeyir,
doğrudan xalamdır. |
| SOLTAN
BƏY: |
Özü də duldurmu? |
| ƏSGƏR: |
Bəli,
duldur. |
| SOLTAN
BƏY: |
Di ver gəlsin! |
| ƏSGƏR: |
Gəlsin,
nə deyirəm. Gülçöhrə,
zəhmət çək, xalamı
çağır.
|
|
(Gülçöhrə
gedir)
|
